Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ ΑΜΦΙΠΟΛΗ



Η πολύ καλή φίλη του ιστολογίου αρχαιολόγος Φωτεινή Αναστασοπούλου επ΄ευκαιρία της επετείου της ιδρύσεως της Αλεξανδρείας στις 7 Απριλίου  μας παραθέτει κάποιες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για αυτήν.
==========

Η ίδρυση της Αλεξάνδρειας

Από τις πολλές πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος σε διάφορες τοποθεσίες της αχανούς αυτοκρατορίας του, η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου αναδείχθηκε η σημαντικότερη και η κατ’ εξοχήν διαχρονική.
Οι τελετές ίδρυσης της Αλεξάνδρειας έγιναν –όπως αναφέρει ο Ψευδο-Καλλισθένης (1.31.2), την 25η μέρα του μήνα Τυβί του έτους 331 π. χ.
Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, η 25η Τυβί αντιστοιχούσε στην 20η Ιανουαρίου, αλλά το 331 π.χ., όταν δεν είχε ακόμα υιοθετηθεί το ιουλιανό ημερολόγιο, αντιστοιχούσε στη σημερινή 7η Απριλίου.


Η παράδοση θέλει ο Αλέξανδρος να επιλέγει την ιδανική τοποθεσία για την ίδρυση της πόλης υπό την καθοδήγηση του ίδιου του Όμηρου! Λέγεται ότι είδε τον Όμηρο να εμφανίζεται σ’ ένα όνειρό του και ν’ απαγγέλει τους στίχους της Οδύσσειας που περιγράφουν πως ο Μενέλαος βρίσκει καταφύγιο στη νήσο Φάρο καθώς επιστρέφει από την Τροία. Σχετικά μ’ αυτό το όνειρο μας διηγείται ο Πλούταρχος (Αλεξάνδρου Βίος 26) «ο Αλέξανδρος σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι του και έσπευσε στη Φάρο… σύντομα εντόπισε το μέρος που έκρινε ως ιδανική τοποθεσία. Πρόκειται για μια στενή γλώσσα ξηράς, όχι πολύ διαφορετική από ισθμό, που το πλάτος της είναι ίσο με το μήκος της. Από τη μια πλευρά της υπήρχε μια υπέροχη λίμνη και από την άλλη η θάλασσα, ένας όρμος κατάλληλος να μετατραπεί σε ευρύχωρο λιμάνι. Έτσι, αφού δήλωσε ότι ‘’Ο Όμηρος, εκτός από τα υπόλοιπα θαυμαστά του χαρίσματα, αποδείχθηκε και άριστος αρχιτέκτονας’’ παράγγειλε να σχεδιαστεί μια πόλη κατάλληλη για το έδαφος και τις δυνατότητες της τοποθεσίας.»
Οι στίχοι της Οδύσσειας που ενέπνευσαν τον Αλέξανδρο (Οδύσσεια δ.354-355): «σ’ ένα νησί στη θάλασσα την πολυκυματούσα, μπροστά στην Αίγυπτο και Φάρο τ’ ονομάζουν, αλάργα τόσο, όσο μπορεί σε μια μέρα να φτάσει κοίλο καράβι, αν πίσω του φυσάει τ’ αγέρι πρίμο. Κι έχει λιμάνι σφαλιστό, όθε τα μαύρα πλοία τα ρίχνουν μες στο πέλαγο, νερό γλυκό όταν πάρουν.»



Βέβαια, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Αλέξανδρο τη διορατικότητα που διαθέτουν οι ιδιοφυείς άνθρωποι. Ο Αλέξανδρος ήθελε την Αίγυπτο για να εγκαταστήσει εκεί τον ναύσταθμο που χρειαζόταν στην πορεία που σχεδίαζε προς τη δύση: οι λαοί της δύσης ήταν δεινοί θαλασσοκράτορες και ο Μακεδόνας στρατηγός έπρεπε να προετοιμαστεί ανάλογα. Αλλά το κυριότερο, όπως ακριβώς το επισημαίνει και ο Όμηρος, το λιμάνι αυτό είναι δυσπρόσιτο από θαλάσσης. Επιπλέον, το λιμάνι της πόλης θα ευνοούσε τις μεταφορές και το εμπόριο και θα την καθιστούσε κέντρο του κόσμου. Πράγματι, η Αλεξάνδρεια αναδείχθηκε σε μια ανθηρή εμπορική μητρόπολη αλλά και σε ένα σπουδαιότατο πολιτιστικό και πολιτικό κέντρο.

Οι Φαραώ, για τις εμπορικές συναλλαγές της χώρας τους δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τη Μεσόγειο, αλλά μόνον για την Αφρική. Καμιά από τις πρωτεύουσές τους δεν ήταν στα παράλια. Ουσιαστικά καμιά απολύτως πόλη τους δεν ήταν κοντά στη θάλασσα. Ο φιλέλλην φαραώ Άμασις δεν επέτρεψε στους Έλληνες εμπόρους να μένουν στις πόλεις των Αιγυπτίων. Τους ανάγκασε να χτίσουν μια συνωστισμένη πόλη πάνω στους βάλτους του Νείλου, τη Ναύκρατι, και μόνο εκεί μπορούσαν να ασκούν τις εμπορικές τους δραστηριότητες. Για τους φαραώ, η Αίγυπτος ήταν μια Αφρικανική δύναμη. Για τους Πτολεμαίους μια παγκόσμια.

 

 

Έτσι, το καλοκαίρι του 332 π. χ., ο Αλέξανδρος και ο στρατός του είχαν καταλάβει – και είχαν καταστρέψει - την Τύρο, το σημαντικότερο ίσως λιμάνι της ανατολικής Μεσογείου. Πιθανόν μετά από αυτό το γεγονός ο Αλέξανδρος θέλησε να φτιάξει ένα νέο μεγάλο λιμάνι στην περιοχή, μια νέα Τύρο. Επέλεξε να χτίσει τη νέα πόλη κοντά στην Ελληνική Ναύκρατι, εβδομήντα περίπου χλμ. από αυτήν, στο Κανωπικό στόμιο του Νείλου.

Η επιλογή του σημείου της νέας πόλης ήταν στρατηγικά και εμπορικά σημαντική. Το Κανωπικό στόμιο ήταν μεγαλύτερο από το Πηλουσιακό, (όπου βρισκόταν το Πηλούσιον, η ανατολικότερη μεγάλη πόλη της Κάτω Αιγύπτου, 30 χλμ. νοτιοδυτικά του σημερινού Πορτ-Σάϊντ, πάνω στο ανατολικότερο στόμιο του Δέλτα του Νείλου). Κοντά στη νέα υπό ίδρυσιν πόλη ήταν το μικρό Αιγυπτιακό ψαροχώρι, η Ρακώτις, όπου ζούσαν οι ντόπιοι που χρειάζονταν για το χτίσιμο της πόλης. Και λίγο πιο πάνω ήταν οι πλούσιοι σε ασβεστόλιθο λόφοι απ’ όπου εύκολα μέσω καναλιών θα μπορούσε να έρθει πόσιμο νερό από το Νείλο στην πόλη, χωρίς την πανταχού παρούσα λάσπη του Κανωπικού στομίου. Το σπουδαιότερο πλεονέκτημα της περιοχής ήταν η αμυντική διάταξη του φυσικού λιμανιού της: ένα μικρό νησί, που οι Έλληνες ονόμαζαν Φάρο, εμπόδιζε την ανεξέλεγκτη είσοδο μεγάλων πολεμικών πλοίων και μπορούσε να την φράξει εντελώς με αλυσίδες και σχοινιά. Λιμάνι ιδανικό για πολεμικό ναύσταθμο. Από ένα μικρό ψαρολίμανο, που ήταν για τους κατοίκους του οικισμού της Ρακώτιδος, ο Αλέξανδρος, και οι διάδοχοί του, οι Πτολεμαίοι, το μετέτρεψαν σε λιμάνι παγκόσμιου εμπορίου.

Ο Μεγαλέξανδρος, από όσα μπορούμε να ξέρουμε, ίδρυσε την πόλη βάσει του πολεοδομικού σχεδίου σε σχήμα παραλληλογράμμου, που είχε εκπονήσει εκατό χρόνια πριν, για τις νέες πόλεις ο Μιλήσιος αρχιτέκτονας Ιππόδαμος (ιπποδάμειο σύστημα). Ο αρχιτέκτονας του Αλέξανδρου ήταν ο Δεινοκράτης ο Ρόδιος. Η πόλη είχε σχεδιαστεί να σχηματίζει μακρόστενο παραλληλόγραμμο κατά μήκος του ισθμού που υπάρχει ανάμεσα στη λίμνη Μαρεώτιδα και τη Μεσόγειο θάλασσα.





Το ιστορικό πλαίσιο της ίδρυσης της Αλεξάνδρειας
Το φθινόπωρο του 332 π. Χ. ο στρατός των Μακεδόνων και λοιπών Ελλήνων - γύρω στις σαράντα χιλιάδες άνδρες - εισέβαλε στην Αίγυπτο, με αρχηγό τον νεαρό βασιλιά των Μακεδόνων, τον Αλέξανδρο. Η κατάληψη της Αιγύπτου ήταν απαραίτητη για τον Μεγαλέξανδρο, όπως ήταν απαραίτητη και η Κυρήνη, δυτικότερα, για τα σχέδια που εκπονούσε, δηλαδή να εισβάλει στις χώρες της Δύσης. Οι εχθροί που θα αντιμετώπιζε εκεί ήταν πολύ ισχυροί στη θάλασσα και ο στόλος του – αυτός που είχε μέχρι τώρα – δεν μπορούσε να τους αντιμετωπίσει. Ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει το πέρασμά του στη Δύση ήταν να ελέγχει όλα τα σημαντικά λιμάνια της ανατολικής και νότιας Μεσογείου, για να μην μπορεί ο εχθρός να ανασυγκροτηθεί και να ανεφοδιάσει τα πλοία του.
Αιγύπτιοι και Έλληνες είχαν πολεμήσει μαζί κατά του κοινού εχθρού, των Περσών. Οι Έλληνες που έφθασαν στην Αίγυπτο με τον Μεγαλέξανδρο, ήταν για τους Αιγύπτιους γνωστοί και φίλοι: ήρθαν ελευθερωτές από τον Περσικό ζυγό. Ο αγώνας κατά των Περσών ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Για τους Αιγύπτιους, οι Έλληνες ήταν φυσικοί σύμμαχοι. Η ιστορική αλήθεια βέβαια είναι άλλη: οι Έλληνες δεν ήρθαν σαν απελευθερωτές αλλά σαν κυρίαρχοι. Μετά τον Αλέξανδρο η Αίγυπτος και οι κάτοικοί της θα περνούσαν στη σφαίρα του Ελληνιστικού Κόσμου και κανένας Αιγύπτιος Φαραώ δεν θα κατελάμβανε πλέον το θρόνο.
Τον Ιούνιο του 323 πέθανε ξαφνικά στη Βαβυλώνα ο Αλέξανδρος ο Μέγας. Πέντε μήνες αργότερα, ένας από τους στρατηγούς του, ο Πτολεμαίος ο γιος του Λάγου, εγκαθίσταται ως σατράπης στην Αίγυπτο. Ο Πτολεμαίος είχε διακριθεί ιδιαίτερα στις πολεμικές επιχειρήσεις του Αλέξανδρου, ήταν ένας από τους επτά σωματοφύλακες του Μακεδόνα ήρωα, ιδιαίτερα στη διάρκεια της εκστρατείας στην Ινδία.

Οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας

Αξίζει να αναφερθεί να ενδιαφέρον ιστορικό ανέκδοτο που αφορά στην ίδρυση της Αλεξάνδρειας: ενώ οι αρχιτέκτονες είχαν σχεδόν τελειώσει ένα προσχέδιό της πάνω στο έδαφος, τους τέλειωσε η κιμωλία. Υποχρεώθηκαν λοιπόν να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους χρησιμοποιώντας σπόρους σιταριού. Όταν ολοκληρώθηκε το έργο και το επιθεωρούσε ο βασιλιάς, αμέτρητα μεγάλα πουλιά, διαφόρων ειδών, σηκώθηκαν σα σύννεφο από τον ποταμό και τη λίμνη, χίμηξαν επάνω στο σιτάρι και το καταβρόχθισαν. Ο Αλέξανδρος θεώρησε ότι επρόκειτο για κακό οιωνό, αλλά οι μάντεις τον καθησύχασαν διαβεβαιώνοντάς τον ότι ο οιωνός σήμαινε ότι η πόλη θα ήταν ευλογημένη με τέτοια αφθονία, ώστε να προσελκύει από παντού ανθρώπους σε αναζήτηση προμηθειών.
Οι πρώτοι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας ήταν Έλληνες και Μακεδόνες. Αργότερα, οι ντόπιοι αποτέλεσαν σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού της. Λίγους αιώνες αργότερα, βρίσκουμε στην Αλεξάνδρεια σημαντικό αριθμό Εβραίων κατοίκων.


Η λατρεία του Σέραπι
Για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού εποικισμού, ο Πτολεμαίος ο Α (ο Σωτήρ, όπως ονομάστηκε μετά το θάνατό του) εισήγαγε στη νέα του πατρίδα μια νέα λατρεία ενός νέου θεού, που θα ήταν προστάτης της πόλης και της βασιλικής δυναστείας. Ενός θεού που ήταν άγνωστος μέχρι τότε για τους Έλληνες. Στην επιδίωξη αυτή του Πτολεμαίου μπορούμε να διακρίνουμε ότι έχει κληρονομήσει το οικουμενικό πνεύμα που χαρακτήριζε τον Αλέξανδρο. Οι δυο σημαντικότεροι θρησκευτικοί του σύμβουλοι, ο αιγύπτιος ιερέας Μανέθων και ο Τιμόθεος ο Αθηναίος, γόνος ιερατικού γένους και μυημένος στα Ελευσίνια μυστήρια τον καθοδήγησαν να επιλέξει μια θεότητα που να αναγνωρίζεται και να είναι σεβαστή τόσο από τους Αιγυπτίους όσο και από τους Έλληνες. Έτσι επιλέχθηκε ο ιερός ταύρος Άπις, που όσο ζούσε ενσάρκωνε τις αρχέγονες φυσικές δυνάμεις της επίγειας ζωής και μετά το θάνατό του θεωρούνταν ότι ενωνόταν με τον Όσιρι και πλέον λατρευόταν ως Όσιρις-Άπις, ,που οι Αιγύπτιοι τον ονόμαζαν Όσόραπι και οι Έλληνες Σέραπι. Όπως είχε παρατηρήσει ο Εκαταίος ο Αβδηρίτης, « ο Όσιρις ονομαζόταν Σέραπις από μερικούς, Διόνυσος από άλλους, Πλούτων, Άμμων και Ζευς, ενώ υπήρχαν κι αρκετοί που τον ταύτιζαν με τον Πάνα. (Διόδωρος Ι 26.2)


Περίφημα κτίρια και ιδρύματα της Αλεξάνδρειας
Για τα λαμπρά ιδρύματα της ξακουστής πόλης, (Βιβλιοθήκη, Μουσείον, Σεράπειον, Σώμα, Γυμνάσιον κλπ) και για το Φάρο της Αλεξάνδρειας, που συγκαταριθμούνταν ανάμεσα στα 7 θαύματα της Οικουμένης, καθώς και για τους λαμπρούς επιστήμονες που έζησαν, μελέτησαν, δίδαξαν και συνέγραψαν στην Αλεξάνδρεια, δεν θα αναφερθώ στο παρόν πόνημα, μια και είναι πολύ εύκολο – όσοι ενδιαφέρεστε- να βρείτε άφθονο υλικό για να μελετήσετε από διάφορες πηγές.


Αμφίπολη: Η Αλεξάνδρεια της Μακεδονίας

Ας κάνουμε τώρα μια σύγκριση που είμαι σίγουρη ότι έχει περάσει από το μυαλό όλων μας: ας παραλληλίσουμε την Αλεξάνδρεια των Ελληνιστικών χρόνων με την Αμφίπολη!
Όταν ο Φίλιππος κατέκτησε τα πλούσια μεταλλεία χρυσού του Παγγαίου, στα ανατολικά σύνορα της επικράτειάς του –πλησίον της Αμφίπολης- ο πλούτος αυτός έφερε πλήθος καλλιτεχνών, λογίων, ιπποκρατικών ιατρών, φιλοσόφων, μουσικών και αρχιτεκτόνων από κάθε σημείο του ελλαδικού χώρου. Ο Αριστοτέλης ανέλαβε την διαπαιδαγώγηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο οποίος από τον Πλούταρχο περιγράφεται ως λάτρης της λογοτεχνίας και μανιώδης αναγνώστης.
Η Αμφίπολη, αν και ιδρύθηκε από τους Αθηναίους, πέρασε αργότερα στα χέρια των Μακεδόνων και λόγω της στρατηγικής της θέσης και του πλούτου των γειτονικών μεταλλείων του Παγγαίου, προσήλκυσε ανθρώπους από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Στην Αμφίπολη λατρεύτηκαν διάφορες θεότητες, όχι μόνο οι τοπικές αλλά, για παράδειγμα και ο θρακικός Ρήσος. Ήταν ένα κοσμοπολίτικο και πολυσυλλεκτικό περιβάλλον, μια πόλη ανοιχτή σε πολιτιστικές επιρροές, λόγω και του πολύ σημαντικού λιμανιού της.
Μήπως το ίδιο δεν συνέβη με την Αλεξάνδρεια; Δεν προσήλκυσε σοφούς που επιθυμούσαν να εντρυφήσουν στην περιώνυμη Βιβλιοθήκη, αλλά ακόμη και μετανάστες που ήθελαν να εργαστούν σε μια πλούσια πόλη και να ζήσουν καλά;
Θα ήθελα να αναφέρω ότι τόσο το λιμάνι της Αλεξάνδρειας όσο και αυτό της Αμφίπολης ήταν αποφασιστικός παράγων για την ίδρυση των δυο πόλεων, οι οποίες βρίσκονταν σε εξίσου στρατηγικής σημασίας τοποθεσίες που ευνοούσαν τα σχέδια του Μεγάλου Στρατηλάτη.
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες ομοιότητες ανάμεσα στις δυο πόλεις, τις οποίες όμως θα αφήσω εσάς να ανακαλύψετε.
Ευχαριστώ τον Εμπεδότιμο για την φιλοξενία και του αφιερώνω με όλη μου την καρδιά το ταπεινό αυτό πόνημα, όχι μόνο γιατί η Αλεξάνδρεια υπήρξε η γενέτειρά του αλλά και για τα πνευματικά αγαθά που γενναιόδωρα έχει μοιραστεί μαζί μου.
Φωτεινή Αναστασοπούλου



Βιβλιογραφία:
 
Για να συντάξω το παρόν συμβουλεύτηκα μεταξύ των άλλων και τα παρακάτω συγγράμματα:
-          B. L. Van der Waerden: Η Αφύπνιση της Επιστήμης, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2000
-          Μουσταφά Ελ Αμπαντί Η Αρχαία Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας
-          Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών
-          Η Αίγυπτος στην Εποχή Των Πτολεμαίων Σελίμ Σπύρου Στανίτσα
  
[Απαγορεύεται η αναδημοσίευση της ανάρτησης αυτής χωρίς αναφορά στην πηγή και χωρίς την πλήρη αναγραφή όλων των συντακτών όπως ακριβώς αναφέρονται σε αυτήν. Σε αντίθετη περίπτωση το ιστολόγιο επιφυλάσσεται για χρήση κάθε νομίμου δικαιώματος του]   
 

8 σχόλια:

ΔΕΛΦΙΚΗ είπε...

Τελικά είχαν δίκαιο οι μάντεις για το μέλλον της πόλης. Για την Αμφίπολη γνωρίζουμε κάποια μαντεία;;
Ωραίο άρθρο κ.Αναστασοπούλου!

Unknown είπε...

Εξαιρετικο!!!Τα θερμα μου συγχαρητηρια!!!
Καλη Ανασταση σε ολους!!!!

Unknown είπε...

Η συντήρηση και μελέτη των επιστυλίων αν και λογικά τελείωσε πριν από καιρό εντούτοις καμία ανακοίνωση!
Κανένας πολιτισμένος στο Πολιτισμού;

ΕΛΑΦΗΒΟΛΟΥ είπε...

Εξαιρετικό το άρθρο σου Φωτεινή,συνοπτικό και εμπεριστατωμένο,όπως πάντα.Θα ήθελα να προσθέσω την έρευνα των δύο Ιταλών αρχαιοαστρονόμων:Οι Ιταλοί αρχαιοαστρονόμοι δρ. Τζούλιο Μάλι και Λουίζα Φέρο του Πολυτεχνείου του Μιλάνο υποστηρίζουν σε πρόσφατη δημοσίευσή τους ότι η αρχαία πόλη της Αλεξάνδρειας
της Αιγύπτου είχε χτιστεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ευθυγραμμίζεται με τον Ήλιο την ημέρα της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο μεγάλος κεντρικός δρόμος της πόλης, η Κανωπική Οδός ή Μέσον Πεδίον, ευθυγραμμίζεται σχεδόν τέλεια με τον ήλιο όπως θα ανέτελλε το πρωινό της 20ής Ιουλίου 356 π.Χ. σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Το σύνηθες σε πόλεις εκείνης της εποχής θα ήταν η κύρια οδός να είχε σχεδιαστεί παράλληλη με την ακτή της Μεσογείου, και παρ' όλο που η Κανωπική οδός ήταν με κατεύθυνση δυτική/ανατολική, παρεκκλίνει από την παράλληλο με την παραλία.
Υποπτευόμενοι ότι η Αλεξάνδρεια είχε χτιστεί με βάση κάποιο ηλιακό γεγονός συνδεδεμένο με τη ζωή του Αλεξάνδρου, οι Ιταλοί ερευνητές χρησιμοποίησαν κατάλληλο λογισμικό και προσομοίωσαν την ανατολή του Ηλίου την ημέρα της γέννησής του. Υπολόγισαν έτσι ότι ο Ήλιος θα ανέτειλε λιγότερο από μισή μοίρα από την πορεία της Κανωπικής Οδού.
Οι αστρονόμοι επίσης ανακάλυψαν ότι και ο αστέρας Βασιλίσκος (Regulus), το πιο φωτεινό αστέρι του αστερισμού του Λέοντος και λεγόμενο «αστέρι του βασιλιά», θα ανέτειλε επίσης σε παρόμοια ευθυγράμμιση. Η μη τυχαία φύση της επιλογής αυτής ενισχύεται από παρόμοια ευρήματα σε άλλες ελληνιστικές πόλεις όπως η Σελεύκεια επί του Τίγρη.http://diolkos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4144.html

ΕΛΑΦΗΒΟΛΟΥ είπε...

Λεφτά τέλος για την Αμφίπολη(άρθρο από τον αγγελιοφόρο της Κυριακής)http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=36&artid=223623 Η θέση του υπουργού:… «δεν υπάρχει κάτι άλλο να δούμε» μόνο να μας πονηρέψει για το αντίθετο,πρέπει εφόσον δεν εχουν βγεί τα αποτελέσματα των ερευνών και των εξετάσεων.Προκαταβάλλει την απάντηση των επιστημόνων και ακυρώνει την ανασκαφική ομάδα.Είναι σαν την παραμονή της δίκης ,ο πρόεδρος να δηλώνει πως ο κατηγορούμενος είναι ένοχος...Με ποιά δικαιοδοσία ο υπουργός προεξοφλεί τα αποτελέσματα όταν ο ίδιος σταματά την χρηματοδότηση της γεωσκόπησης Τσόκα που έχει δείξει σημεία ενδιαφέροντος;Πως δηλώνει πως μόνο με εύρεση χρυσής λάρνακας κ μάσκας θα επείθετο για τον βασιλικό τάφο εφόσον οι επιστήμονες ανασκαφείς που είναι οι καθ'ύλην αρμόδιοι έχουν σοβαρά στοιχεία, πως οι τυμβωρύχοι πήραν τα πάντα;Με ποιά συλλογιστική περίμενε ο υπουργός να βρεί χρυσή μάσκα εφόσον στον τάφο του Φιλίππου Β,βρέθηκε μάσκα μυστηρίων στο πρόσωπο του βασιλιά, από χουντίτη,ένα υλικό πολύ σπάνιο και πολύ πιο ακριβό από τον χρυσό; Πολύ κακής ποιότητος σοφιστίες..Προσβάλει την νοημοσύνη μας ο εν λόγω κύριος και προσωπικά με κάνει να αμφιβάλλω διπλά για την ικανότητα της δικής του νοημοσύνης καθώς και για τις προθέσεις του που μόνο ανιδιοτελείς και αγνές δεν διαφαίνονται..μακάρι να κάνω λάθος. Εύχομαι εκ βαθέων Καλή Λαμπρή σε όλους και μακάρι το φως της να νικήσει το σκοτάδι στον νου των ασυγκίνητων.

onar είπε...

όλα δείχνουν ότι προσπαθούν να κρύψουν κάτι μεγάλο. Οι προηγούμενοι φαλκιδεύοντας και οι νυν φιμώνοντας. Οι δικαιολογίες και τα επιχειρήματα που προβάλλονται από τους Αντίνοοες της ανασκαφής πλέον δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης περί τούτου. Ειδικά όταν η συνέχιση της ανασκαφής ή έστω της ενημέρωσης μόνο θετικά μπορεί να έχει για τον τόπο. Όσο αργεί η επίσημη, σοβαρή όμως ενημέρωση, τόσο η ανωτέρω ένδειξη θα ξεφεύγει από τη σφαίρα της συνομωσιολογίας. Σημειωτέον ότι πρέπει να υπάρχουν περίπου 36 μέτρα με ζωγραφισμένες παραστάσεις στο θριγκό πίσω από τις Καρυάτιδες και μας έδειξαν μόνο περίπου 6. Υποψιάζομαι ένα νοσηρό παρασκήνιο πίσω από αυτά που λέγονται από πολιτικά χείλη...

Unknown είπε...

Φίλοι, σας ευχαριστώ για τα σχόλια και για τα καλά σας λόγια.
@ ΔΕΛΦΙΚΗ, δεν γνωρίζουμε να υπήρχε κάποια μαντεία για την ίδρυση της Αμφίπολης. Σχετικά με την παλαιότερη ονομασία της -Εννέα Οδοί- ο Ηρόδοτος αναφέρει (7ο Βιβλίο 113-114)ότι στη δεύτερη εισβολή των Περσών στην Ελλάδα, ο Ξέρξης, στην περιοχή των εκβολών του Στρυμόνα, στο Στρυμονικό κόλπο και στη θέση της θρακικής πόλης Εννέα Οδοί, η οποία ήλεγχε τη διάβαση του ποταμού Στρυμόνα και την είσοδο στην πλούσια ενδοχώρα της Μακεδονίας, έθαψε ζωντανά, όπως ήταν η περσική συνήθεια, εννέα αγόρια και εννέα κορίτσια των εντοπίων προκειμένου να εξευμενίσει τους θεούς.
Πρώτη προσπάθεια εποικισμού, ανεπιτυχής, έγινε από τον Μιλήσιο Αρισταγόρα το 497/6 π.χ.
Αργότερα, το 465/4 π.χ. οι Αθηναίοι προσπάθησαν να εποικίσουν την περιοχή των Εννέα οδών. Η ονομασία της περιοχής και η αποτυχία της εποικιστικής προσπάθειας συνδέονται με ένα θρύλο! Η όμορφη αρχοντοπούλα Φυλλίδα, κόρη επιφανούς ηγεμόνα της περιοχής, απογοητευμένη από τον εραστή της Δημοφώντα τον Αθηναίο, τον οποίο περίμενε μάταια -κάνοντας εννέα φορές τη διαδρομή από την ενδοχώρα ως το Στρυμονικό κόλπο- να επιστρέψει από την Αθήνα, καταράστηκε τους συμπολίτες του. (Βέβαια, το ότι έκανε εννιά φορές τη διαδρομή περιμένοντας, είναι μια προσπάθεια να εξηγηθεί το όνομα της περιοχής…).
Τελικά, το 437/6, Αθηναίοι με αρχηγό τον Άγνωνα, το γιό του Νικία και με ορμητήριο την παραθαλάσσια πόλη Ηϊώνα (που αργότερα έγινε το λιμάνι της Αμφίπολης), κατάφεραν στη θέση της αρχαίας θρακικής πόλης Εννέα Οδοί να ιδρύσουν την Αμφίπολη (βλέπε Θουκιδίδης 4ο βιβλίο Ιστοριών 103). Όπως μας λέει ο Θουκυδίδης, η πόλη ονομάστηκε Αμφίπολις από τον Άγνωνα, γιατί έρρεε ο Στρυμών και την περιέβαλε και από τις δυο πλευρές της. Ο ίδιος μας πληροφορεί ότι την τείχισε «εκ ποταμού ες ποταμόν». Πράγματι, το τείχος που περιέβαλε την ακρόπολη της πόλης έχει μήκος 2.200 μέτρα ενώ το εξωτερικό τείχος 7.500 μέτρα!
Η πόλη, σπουδαία από στρατηγική και οικονομική άποψη, έγινε το μήλο της έριδος μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, με τραγικό αποτέλεσμα το θάνατο των στρατηγών Βρασίδα (Λακεδαιμόνιου) και Κλέωνα(Αθηναίου), μπροστά στα τείχη της.
Οι Αθηναίοι, κράτησαν κάτω από την κυριαρχία τους την πόλη μέχρι και το 357 π.χ. οπότε ο Φίλιππος ο Β την κατέλαβε και την ενσωμάτωσε στο Μακεδονικό κράτος. Η πόλη απετέλεσε πλέον ένα ισχυρό ορμητήριο των Μακεδόνων και εκεί ο Αλέξανδρος ο Γ ο Μέγας, την άνοιξη του 334 π.χ., συνάντησε με το στρατό του το στόλο των Μακεδόνων, που στάθμευε στην Κερκινίτιδα λίμνη κι από εκεί ξεκίνησε την πανελλήνια εκστρατεία κατά των Περσών.

Αρέθουσα είπε...

Τα άρθρα της συνοδοιπόρου αρχαιολόγου μας γεμίζουν γνώσεις και θαυμασμό για τους προγόνους μας.
Εμεις έχουμε το ομορφότερο και σημαντικότερο θαύμα της Αμφίπολης μέσα στα χέρια μας και προσπαθούμε να το εξαφανίζουμε σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Επιτέλους δείξτε μας την πρόοδο των ευρυμάτων,το ψηφιδωτό ,τις παραστάσεις ....ο κόσμος θέλει να μάθει.Όσο για τα ...η ανασκαφή τελείωσε... αυτα είναι για κάτι ανθέλληνες.